Hola Argentina
Blijf op de hoogte en volg Rebecca
05 Januari 2014 | Argentinië, Buenos Aires
Hola a todos!
Na geweldig goed het nieuwe jaar in te zijn geknald bij Awakenings en van de gelegenheid gebruik te hebben gemaakt om iedereen te vertellen dat ik een paar uur later in het vliegtuig naar Argentinië zou zitten, kwam ik met kleine oogjes 's ochtends thuis aan. Ik kon welgeteld nog 3,5 uur slapen voor mijn wekker ging. Prima te doen, dacht ik zo. Ik vond het allemaal wel relaxed gaan, totdat we om 3 uur moesten vertrekken en ik natúúrlijk nog wat dingetjes was vergeten. Een Spaans woordenboek bijvoorbeeld, niet geheel onbelangrijk in een Spaanstalig land. Anyway, na de ervaring van mijn Amerika tripje hadden we gelukkig ruim de tijd genomen dus alles verliep aardig stress vrij. Tot het moment we opstonden en richting de douane liepen. Nu werd het toch wel heel echt allemaal. Waarom wilde ik in godsnaam ook alweer naar de andere kant van de wereld? Alleen? En waarvan ik de taal nauwelijks spreek?
Er was geen weg terug en ik wist natuurlijk ook best dat het hoe dan ook weer een onvergetelijke ervaring zou worden, maar die kriebels waren er toch. Ik voelde dat er tranen achter mijn oogbollen zaten die er dolgraag uit wilden, maar ik kreeg het voor elkaar om ze in te houden. Tot dat ik de eerste knuffel uitdeelde.. de tranen vlogen eruit en daarna was het prima. Alle lieverds even lekker geknuffeld en gekust en daar ging ik dan, op naar het vliegtuig. De reis verliep aardig snel, op de vertraging in Madrid na. Gelukkig maakte die lege stoel naast mij, tijdens de vlucht naar Buenos Aires, alles goed en heb ik nog een paar uurtjes scheef hangend kunnen slapen, soort van. Mijn theorie dat ik wel moe genoeg zou zijn om meteen knock out te gaan klopte helaas niet helemaal.
Eindelijk was ik er! ZON, ZOMER, WARMTE, dacht ik. Maar nee, Rebecca komt aan op de énige dag sinds weken, al dan niet maanden, dat het regent. Hierdoor was mijn eerste indruk van de stad een beetje deprimerend en grauw, maar dit veranderde al snel nadat ik wakker werd van het zonnetje wat door mijn raam scheen.
Ik besloot er maar weer op uit te gaan, want het pinnen was me de eerste keer niet gelukt en vragen vond ik niet nodig, want ik dacht het zelf wel uit te kunnen vinden. Dat is me natuurlijk ook gelukt! (Na minstens 10 pinautomaten te hebben geprobeerd, maar de aanhouder wint)
Deze maand slaap ik in een Hostel in Belgrano, een rustige nette wijk, met leuke restaurantjes en winkeltjes. Ik lig op het meest oncomfortabele matras wat er bestaat in een stapelbed met een Argentijns dametje onder mij. Dan is er nog een stapelbed met Allison, een Amerikaanse uit New York omgeving. Met haar heb ik de afgelopen 2 dagen lekker cultuur gesnoven in Recoleta en Palermo, 2 andere wijken. We zijn naar de cementary van Evita Duarte Peron geweest, de heldin van Argentinië en nog naar een kerkje, museum, cultureel centrum en marktje. Tsja, beetje veel van het goede he? Ik was ook aardig gesloopt die avond dus besloot om een beetje op tijd te gaan genieten van mijn fijne matras.
Vandaag heb ik Maté geproefd, een typisch drankje van hier. Het is eigenlijk gewoon mega sterke bittere thee wat je uit een heel klein kopje drinkt via een stalen rietje. Je moet het leren drinken, maar dat gaat nog wat tijd kosten denk ik.
Toen vanmiddag mijn plan om vast een kijkje te nemen bij de school in duigen viel toen ik er achter kwam dat de metro(Subte) elk weekend van Januari gesloten is, heb ik maar met Allison de bus gepakt for some more sightseeing. We zijn naar het museum van Evita Peron geweest, very interesting! Daarna hebben we nog genoten van een zalige Helado! IJs is hier echt heerlijk, dus ik zit hier wel goed:)
'Savonds gezellig met mensen uit het hostel gegeten, maar deze laffe party animal was te moe om nog mee op stap te gaan. Ach, ik heb bijna 8 maanden dus ik pak vast nog wel een feestje mee!
Bedankt voor het lezen van deze ellenlange blog, Hasta Luego!
Ps. Ik ga proberen jullie op de hoogte te blijven houden, maar ik kan me vaag ergens herinneren dat mijn schrijfmotivatie al mijn ervaringen in Amerika niet helemaal kon bijhouden..
Gelukkig hebben we allemaal wel whatsapp, fb, snapchat, instagram of twitter, dus jullie zullen vast wel iets meekrijgen van mijn leventje hier.
Zo niet, dan loop je behoorlijk achter.
Na geweldig goed het nieuwe jaar in te zijn geknald bij Awakenings en van de gelegenheid gebruik te hebben gemaakt om iedereen te vertellen dat ik een paar uur later in het vliegtuig naar Argentinië zou zitten, kwam ik met kleine oogjes 's ochtends thuis aan. Ik kon welgeteld nog 3,5 uur slapen voor mijn wekker ging. Prima te doen, dacht ik zo. Ik vond het allemaal wel relaxed gaan, totdat we om 3 uur moesten vertrekken en ik natúúrlijk nog wat dingetjes was vergeten. Een Spaans woordenboek bijvoorbeeld, niet geheel onbelangrijk in een Spaanstalig land. Anyway, na de ervaring van mijn Amerika tripje hadden we gelukkig ruim de tijd genomen dus alles verliep aardig stress vrij. Tot het moment we opstonden en richting de douane liepen. Nu werd het toch wel heel echt allemaal. Waarom wilde ik in godsnaam ook alweer naar de andere kant van de wereld? Alleen? En waarvan ik de taal nauwelijks spreek?
Er was geen weg terug en ik wist natuurlijk ook best dat het hoe dan ook weer een onvergetelijke ervaring zou worden, maar die kriebels waren er toch. Ik voelde dat er tranen achter mijn oogbollen zaten die er dolgraag uit wilden, maar ik kreeg het voor elkaar om ze in te houden. Tot dat ik de eerste knuffel uitdeelde.. de tranen vlogen eruit en daarna was het prima. Alle lieverds even lekker geknuffeld en gekust en daar ging ik dan, op naar het vliegtuig. De reis verliep aardig snel, op de vertraging in Madrid na. Gelukkig maakte die lege stoel naast mij, tijdens de vlucht naar Buenos Aires, alles goed en heb ik nog een paar uurtjes scheef hangend kunnen slapen, soort van. Mijn theorie dat ik wel moe genoeg zou zijn om meteen knock out te gaan klopte helaas niet helemaal.
Eindelijk was ik er! ZON, ZOMER, WARMTE, dacht ik. Maar nee, Rebecca komt aan op de énige dag sinds weken, al dan niet maanden, dat het regent. Hierdoor was mijn eerste indruk van de stad een beetje deprimerend en grauw, maar dit veranderde al snel nadat ik wakker werd van het zonnetje wat door mijn raam scheen.
Ik besloot er maar weer op uit te gaan, want het pinnen was me de eerste keer niet gelukt en vragen vond ik niet nodig, want ik dacht het zelf wel uit te kunnen vinden. Dat is me natuurlijk ook gelukt! (Na minstens 10 pinautomaten te hebben geprobeerd, maar de aanhouder wint)
Deze maand slaap ik in een Hostel in Belgrano, een rustige nette wijk, met leuke restaurantjes en winkeltjes. Ik lig op het meest oncomfortabele matras wat er bestaat in een stapelbed met een Argentijns dametje onder mij. Dan is er nog een stapelbed met Allison, een Amerikaanse uit New York omgeving. Met haar heb ik de afgelopen 2 dagen lekker cultuur gesnoven in Recoleta en Palermo, 2 andere wijken. We zijn naar de cementary van Evita Duarte Peron geweest, de heldin van Argentinië en nog naar een kerkje, museum, cultureel centrum en marktje. Tsja, beetje veel van het goede he? Ik was ook aardig gesloopt die avond dus besloot om een beetje op tijd te gaan genieten van mijn fijne matras.
Vandaag heb ik Maté geproefd, een typisch drankje van hier. Het is eigenlijk gewoon mega sterke bittere thee wat je uit een heel klein kopje drinkt via een stalen rietje. Je moet het leren drinken, maar dat gaat nog wat tijd kosten denk ik.
Toen vanmiddag mijn plan om vast een kijkje te nemen bij de school in duigen viel toen ik er achter kwam dat de metro(Subte) elk weekend van Januari gesloten is, heb ik maar met Allison de bus gepakt for some more sightseeing. We zijn naar het museum van Evita Peron geweest, very interesting! Daarna hebben we nog genoten van een zalige Helado! IJs is hier echt heerlijk, dus ik zit hier wel goed:)
'Savonds gezellig met mensen uit het hostel gegeten, maar deze laffe party animal was te moe om nog mee op stap te gaan. Ach, ik heb bijna 8 maanden dus ik pak vast nog wel een feestje mee!
Bedankt voor het lezen van deze ellenlange blog, Hasta Luego!
Ps. Ik ga proberen jullie op de hoogte te blijven houden, maar ik kan me vaag ergens herinneren dat mijn schrijfmotivatie al mijn ervaringen in Amerika niet helemaal kon bijhouden..
Gelukkig hebben we allemaal wel whatsapp, fb, snapchat, instagram of twitter, dus jullie zullen vast wel iets meekrijgen van mijn leventje hier.
Zo niet, dan loop je behoorlijk achter.
-
05 Januari 2014 - 09:57
Anneke Lanting:
Lieve Rebec!
dat was vanmorgen genieten!Ik kijk altijd als eerste op de iPad,en laat daar nu het eerste reisverslag van mijn kleindochter zijn!
Wat heb je je er alweer flink doorheen geslagen.!Kben trots op je?
ben al weer benieuwd naar het volgende verslag.
hier alles o.k.
,kGa vanmiddag naar Zeewolde.
dag meisje,sterkte met alles.
liefs,
Oma xxx -
05 Januari 2014 - 22:02
Arielle:
Dag lieve dochter van me,
wat heb je een ontzettend leuk eerste verslag geschreven!
We hebben er allemaal van genoten en als ik het zo lees, dan voel je je alweer aardig thuis daar.
En heerlijk in de warmte, hè!
Morgen de spannende eerste dag. Ben je nerveus?
Het komt vast goed, hoor, vertrouw maar op jezelf.
Vraag je nog even na hoe het met Pasen zit? Dan kan ik boeken, jippieeeee!!
Hele dikke kus en we kijken nu al uit naar het vervolg van je blog.
Hasta manana guapa,
besos,
mama -
05 Januari 2014 - 22:21
Douwe P. Oberman:
Beste Rebecca,
Jouw moeder attendeerde me op jouw reisblog.
Ik vind het leuk om je op deze, voor mij heel nieuwe wijze te volgen in de komende tijd.
Je maakt mooie foto's, mij viel, met name die foto van de begraafplaats op (ik neem aan van Evita).
Jouw oma is trots op je, dat is goed voor te stellen. Het is moedig van je om zo alleen op reis te gaan naar zo'n ver land.
Argentinië is een prachtig land. Probeer bij gelegenheid ook het zuiden te bezoeken Patagonia is erg bijzonder. Geniet ervan!
Via de satelliet zag ik dat je aan de Avenida Belgrano woont.
De Belgrano was ook een oorlogsschip dat in de Falklandoorlog (Malvinas voor de Argentijnen) door de Engelsen is getorpedeerd. Dat kostte veel jonge mensen het leven.
Heel veel plezier en succes met jouw werk toegewenst
.
Douwe P. -
02 Maart 2014 - 22:19
Anneke Lanting:
lieve Rebec!
wat een verrassing,zoveel post van jou!
,kHeb er van genoten!
heerlijk dat je het zo fijn hebt en zoveel geniet.
het was gister weer gezellig in Zeewolde.Dat is altijd weer genieten.
hier alles o.k.
,t Zal ook fijn zijn om jou weer te zien,maar eerst hoopt mama nog gezellig bij jou op bezoek te komen.
wat heb jij al weer veel mensen ontmoet!
lieve schat,geniet verder!
Liefs van jouw oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
